रातो गुलाफ – विक्रम सुब्बा

[nk_awb awb_type=”image” awb_image=”344″ awb_image_size=”full” awb_image_background_size=”cover” awb_image_background_position=”50% 50%”]

तिमीले दिएको रातो गुलाफ सुकेर गयो
जिन्दगीको सिउँदोमा सिन्दुर हालेर गयो
तिमीले दिएको रातो गुलाफ नांगो थियो
उदांगो खुशीमा प्रेमको पर्दा हालेर गयो

तिमीले दिएको रातो गुलाफ केही बोलेन
चुपचाप वतासमा प्रेम गीतहरू भरेर गयो
तिमीले दिएको रातो गुलाफको आँखा थिएन
इसारामै तिम्रो दरवारको बाटो देखाएर गयो

तिमीले दिएको रातो गुलाफको मुटु थिएन
कसरी हो हाम्रो मायामा धढकन घोलेर गयो
तिमीले दिएको रातो गुलाफको सपना थिएन
हाम्रो विपनीको सुन्दर नक्सा कोरेर गयो

तिमीले दिएको रातो गुलाफको ओँठ थिएन
चुम्बनले यो गरीबको ढुकुटी नै भरेर गयो
तिमीले दिएको रातो गुलाफको हात थिएन
भरोसाको बलियो आलिङगन दिएर गयो

तिमीले दिएको रातो गुलाफमा मन्दिर थिएन
हेर्दा हेर्दै मायाको अलौकिक देवी दिएर गयो
तिमीले दिएको रातो गुलाफमा रगत थिएन
नबोली मायामा अजम्बरी आत्मा भरेर गयो

तिमीले दिएको रातो गुलाफ, गुलाफ मात्र देखे
त्यसले मायाको एक स्वर्ग रचेको कसैले देखेन
तिमीले दिएको रातो गुलाफ कतै छैन अहिले
मेरा अंग-प्रत्यंगमा उमंग भरेको कसैले देखेन

तिमीले दिएको रातो गुलाफ, फुल मात्र कहाँ हो र
त्यसले भित्र दुइआत्मा जोडेको कोही देख्नै सक्दैन
तिमीले दिएको गुलाफ, कति महान रहेछ, रातो
गुलाफले बाहेक हाम्रो प्रेमकथा अरुले लेख्नै सक्दैन ।

(February 12, 2017)

[/nk_awb]