Category: कविता

शेरे-ओली मिल्ने भए गिरी बन्धु चिया पिउने भए गाउँ- गाउँमा भ्यू टावर बन्ने भए पानी बिनाको खोलामा, ठुला- ठुला पुल हाल्ने भए धारामा पानी नआए...

सुनन तिम्रो स्पर्समा जादु छ नि जब तिमिले मलाई छुन्छौ जब तिम्रा ती हातले मेरा झरेका केशलाई बिस्तारै कानमा सिउरिन्छौ, तब म आफै एउटा सुन्दर...

कठै तिमी पनि पानी माथी तैरिरहेको पातलाइ तिमी नदिको गहिराइ किन सोधिराछौ नदीको हिरासतमै आफ्नो जिन्दगीको सार भेटिसकेका ढुङ्गाहरुमाथी तिमी बाहिरी सन्सारको सुखमय संदेशका लेउ...

के खुसिमा हाँसु म ? रित्तो छ हात अनौठो छ जिन्दगानी जीवन हो कर्कलाको पानी मिलनको तिर्षनामा दूर भयौ बिछोडमा पोल्टो थापिदेउ मेरो अश्रु नपुछिदेउ...

उहिले उहिले मेलापात हटियाहरुमा मेरो बाजे बराजुहरुले कहिले कम्मरमा कहिले छड्के भिरेर कहिले ख्यालख्यालमा चार इन्च ताछेर हिडेको सिरुपाते खुकुरी जस्तो उदेक उदेक लाग्दो सपना...

खबरदार सिंहदरबार! बिराटनगर दरबार खबरदार दमन गर्न पाईंदैन कोशी नाम चाहिंदैन जनता मार्न पाईंदैन बिंडो थाम्दैछ ब्राह्म्णवादले जहानियाँ राणा शासन अनि तानाशाही पञ्चायतको त्यसैले त...

तिम्रो आधारबाट देखिएजस्तो, मात्रै कहाँ हुन्छ र त्यो क्षितिजमा पनि त आकाशले, धर्ती कहाँ चुम्छ र घुम्ती नै घुम्ती छन् यहाँ सजिलै, यात्रा काँ मोडिन्छ...